معاونت بهداشت

رفتارهای که گرایش به کم اشتهایی را در کودک افزایش می دهد
۱ - زمانی که مادر یا دیگر مراقبین کودک به دفعات از غذا به عنوان ابزاری برای تنبیه کودک استفاده می کنند مثلاً او را مجبور می کنند غذایی را که دوست ندارد بخورد کودک نیز این عمل را می آموزد و لجبازی خود را از طریق غذا نخوردن نشان می دهد. همچنین کودکان به ویژه از سنین ۲ تا ۴ سالگی که تمایل به استقلال در آن ها افزایش می یابد معمولا با دستورات والدین مخالفت می کنند و چنانچه والدین نیز با تاکید و رفتاری خصمانه با کودک برخورد کنند این ویژگی در او تثبیت می شود و در نتیجه در امور روزمره مانند تغذیه نیز بروز می کند.
۲ -رعایت دقیق ساعت غذاخوردن و داشتن برنامه غذایی، به کودک اهمیت خوردن غذا را نشان می دهد. والدینی که خود ساعات غذایی منظمی ندارند و آداب معمولی تغذیه مانند دور میز یا سرسفره نشستن، شستن دست ها، چیدن ظرف و ... را مورد توجه قرار نمی دهند، نمی توانند به کودکان خود نیز آداب غذا خوردن را بیاموزند. زیرا این مسائل با توصیه و سخنرانی برای کودک قابل آموزش نیست بلکه آموزش باید از طریق مشاهده در رفتار والدین انجام گیرد.
۳ -سخت گیری بیش از حد در آداب تغذیه نیز غذا خوردن رادر ذهن کودک تبدیل به یک عمل ملال آور می سازد. تا حدودی طبیعی است که غذا از قاشق کودک بریزد یا تمایل داشته باشد که از غذایی بیشتر و از غذایی دیگر کمتر بخورد، بنابراین نباید حتماً اصرار داشت که هر آنچه و به هرگونه که والدین می پسندند کودک نیز به همان طریق عمل کند.
۴ -زمانی که غذاخوردن در جوی به دور از آرامش و همراه با کشمکش والدین با یکدیگر انجام شود نمی توان انتظار داشت که کودک به حضور در این موقعیت تمایلی نشان دهد. زیرا وقت غذا خوردن، برای او همیشه تداعی کننده مشاجرات والدین خواهد بود. عادت به مواخذه کودک به علت رفتارهای اشتباهش در طول روز به هنگام خوردن غذا نیز او را دلزده می کند.
۵ -در بسیاری از خانواده ها مادران به صورت افراطی نسبت به تغذیه کامل کودک اظهار نگرانی می کنند. آن ها معمولاً با قاشق و ظرف غذا به دنبال کودکان راه می افتند و تصور می کنند با این عمل تغذیه کامل و مورد نظرشان امکان پذیر است حال آن که اصرار بیش از حد به غذا خوردن اشتیاق کودک را از میان می برد.

با کودک بد غذا چه باید کرد؟
۱ -جذاب کردن غذا و اهمیت قائل شدن برای سلیقه کودک، گرایش او به خوردن غذا را افزایش می دهد.مسئولیت دادن و شرکت دادن کودک در پخت غذا (البته انجام کارهایی که دوست دارد نه کارهای خسته کننده و طولانی)و تمجید از کارهای مثبت او به مرور علاقه اورا به خوردن غذا افزایش می دهد، چیدن میز یا سفره نیز به شرط آن که با اجبار همراه نباشد کار مناسبی برای خردسالان است.

۲ - طوری رفتار نکنید که انگار غذا خوردن یا نخوردن کودک برای شما امری خیلی حیاتی است. او می آموزد که از این طریق می تواند شما را کنترل کند و به خواسته هایش برسد! پس دایم نشان ندهید که نگران این موضوع هستید.

۳ - هنگام غذا خوردن محیط آرامی فراهم کنید که عاری از تنش، دعوا و مواخذه یکدیگر باشد. بهتر است محیط تغذیه را به جوی شاد تبدیل کنید

۴ - نظم در ساعات و برنامه غذایی علاوه بر آن که اشتهای کودک را منظم می سازد او را عادت می دهد که در این ساعت فعالیت های دیگرش را کنار بگذارد. آداب غذا خوردن برای مثال شستن دست ها، استفاده از قاشق و چنگال و نشستن کنار اعضای خانواده و... را با محبت و تشویق به کودک بیاموزید و با جر و بحث بر سر این موضوعات او را نسبت به غذا خوردن دلسرد نکنید.

۵- تنوع غذایی داشته باشید تا غذای هر روز جذابیت خاص خودش را از دست ندهد.فراموش نکنید زیاد خوردن اهمیت ندارد بلکه رسیدن مواد ضروری به بدن کودک کافی است. پس ظرف کودک را پر از غذا نکنید و مجبورش نکنید که آن را تا انتها تمام کند . باقی مانده غذایش را هم بدون چالش از جلویش بردارید. همچنین وعده های غذایی را به تعداد بیشتر و حجم کمتر در اختیارش قرار دهید. همچنین استفاده از تنقلات مفید در جبران کمبود های غذایی بدن مفید است