پیشگیری از اعتیاد با استفاده از آموزش مهارت های اساسی زندگی در سطح محله

با درنظر گرفتن این حقیقت که پیشگیری بهتر از درمان می باشد، ضروری است عوامل مستعد کننده گرایش به مواد مخدر نظیر خانواده، دوستان، مدرسه و محل زندگی مورد توجه قرار گیرند.

آموزش مهارت های اساسی زندگی به عنوان اساسی ترین برنامه های پیشگیری در سطح اولیه به شمار می رود و آموزش این نوع مهارت ها به ارتقاء بهداشت روانی کودکان و نوجوانان در ابعاد مختلف زندگی کمک می کند. طارمیان و دیگران در تعریف مهارت های زندگی می گویند مهارت های زندگی عبارتند از مجموعه ای از توانایی هایی که زمینه سازگاری و رفتار مثبت و مفید را فرا هم می آورند.

این توانایی ها فرد را قادر می سازند تا مسئولیت های نقش اجتماعی خود را بپذیرد و بدون لطمه زدن به خود و دیگران، به خواسته ها، نیازها، انتظارات و مشکلات روزانه به ویژه در روابط بین فردی به شکل موثری روبرو شود.

پژوهش های بی شماری نشان داده اند که بسیاری از مشکلات بهداشتی و اختلال های روانی- عاطفی، ریشه های روانی- اجتماعی دارند.

برای مثال در زمینه اعتیاد و سوء مصرف مواد مخدر مشخص شده که سه عامل مرتبط با سوء مصرف مواد مخدر عبارتند از : عزت نفس ضعیف، ناتوانی در بیان احساسات و فقدان مهارت های اجتماعی.

از سوی دیگر پژوهش ها نشان داده اند که بین خودکارآمدی ضعیف، مصرف سیگار و الکل، سوء مصرف مواد مخدر، رفتارهای مخاطره آمیز و ضعف عملکرد شناختی رابطه معناداری وجود دارد. با توجه به تحقیقات بسیاری که در این حیطه صورت گرفته و اثرات مثبت آن مورد تأیید واقع شده است، ما می توانیم از آموزش مهارت های اساسی زندگی به منظور پیشگیری از گرایش به مواد مخدر و حذف عوامل مستعد کننده آن استفاده کنیم و این آموزش ها را با به کارگیری افراد آموزش دیده و متخصص در سطح محله توسط مساجد، نهادها، پایگاه های مقاوت بسیج، صنف های شغلی در سطح هر منطقه و محله عرضه کنیم.