دانشگاه علوم پزشكي قم همزمان با استان شدن قم در سال 1375 و با ارتقاي شبكه بهداشت و درمان قم كه تا آن زمان، به عنوان يكي از مراكز تابعه دانشگاه علوم پزشكي تهران فعاليت ميكرد و متولي امور بهداشتي و درماني قم بود، به عنوان دانشكده علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني قم شكل گرفت. همزمان، موافقت اصولي وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشكي با ايجاد دانشكدههاي پرستاري و بهداشت اعلام گرديد، تا اينكه در سال 1376 با پذيرش دانشجو در رشته كارشناسي پرستاري، فعاليت آموزشي دانشكده رسماً آغاز شد. پس از آن، در سال 1377، شوراي گسترش دانشگاههاي علوم پزشكي با پذيرش دانشجو در رشته كارداني بهداشت محيط موافقت نمود و نخستين گروه از اين دانشجويان در بهمنماه 1378 مشغول به تحصيل شدند. مرحله بعد، آموزشي شدن شش بيمارستان تابعه دانشكده، شامل بيمارستانهاي حضرت زهرا (س)، كامكار عربنيا، نكويي هدايتي، كودكان فاطمي سهاميه و ايزدي، حضرت معصومه و تبديل آنها به مراكز آموزشي درماني بود كه در سال 1379به تصويب وزارت متبوع رسيد. سپس، پذيرش دانشجو در رشتههاي كارداني اتاق عمل و كارداني بهداشت حرفهاي در سال 1381 مورد موافقت شوراي گسترش دانشگاههاي علوم پزشكي قرار گرفت.
رياست دانشگاه
دفتر رياست
هيات امناء
بازديدکنندگان اين صفحه: | 3710 |
---|---|
بازديدکنندگان امروز: | 587 |
کل بازديدکنندگان: | 8976008 |
بازديدکنندگان آنلاين: | 10 |
زمان بارگزاري صفحه: | 1.8630 ثانيه |
پیشگیری از اعتیاد با استفاده از آموزش مهارت های اساسی زندگی در سطح محله با درنظر گرفتن این حقیقت که پیشگیری بهتر از درمان می باشد، ضروری است عوامل مستعد کننده گرایش به مواد مخدر نظیر خانواده، دوستان، مدرسه و محل زندگی مورد توجه قرار گیرند. آموزش مهارت های اساسی زندگی به عنوان اساسی ترین برنامه های پیشگیری در سطح اولیه به شمار می رود و آموزش این نوع مهارت ها به ارتقاء بهداشت روانی کودکان و نوجوانان در ابعاد مختلف زندگی کمک می کند. طارمیان و دیگران در تعریف مهارت های زندگی می گویند مهارت های زندگی عبارتند از مجموعه ای از توانایی هایی که زمینه سازگاری و رفتار مثبت و مفید را فرا هم می آورند. این توانایی ها فرد را قادر می سازند تا مسئولیت های نقش اجتماعی خود را بپذیرد و بدون لطمه زدن به خود و دیگران، به خواسته ها، نیازها، انتظارات و مشکلات روزانه به ویژه در روابط بین فردی به شکل موثری روبرو شود. پژوهش های بی شماری نشان داده اند که بسیاری از مشکلات بهداشتی و اختلال های روانی- عاطفی، ریشه های روانی- اجتماعی دارند. برای مثال در زمینه اعتیاد و سوء مصرف مواد مخدر مشخص شده که سه عامل مرتبط با سوء مصرف مواد مخدر عبارتند از : عزت نفس ضعیف، ناتوانی در بیان احساسات و فقدان مهارت های اجتماعی. از سوی دیگر پژوهش ها نشان داده اند که بین خودکارآمدی ضعیف، مصرف سیگار و الکل، سوء مصرف مواد مخدر، رفتارهای مخاطره آمیز و ضعف عملکرد شناختی رابطه معناداری وجود دارد. با توجه به تحقیقات بسیاری که در این حیطه صورت گرفته و اثرات مثبت آن مورد تأیید واقع شده است، ما می توانیم از آموزش مهارت های اساسی زندگی به منظور پیشگیری از گرایش به مواد مخدر و حذف عوامل مستعد کننده آن استفاده کنیم و این آموزش ها را با به کارگیری افراد آموزش دیده و متخصص در سطح محله توسط مساجد، نهادها، پایگاه های مقاوت بسیج، صنف های شغلی در سطح هر منطقه و محله عرضه کنیم. |