دانشگاه علوم پزشكي قم همزمان با استان شدن قم در سال 1375 و با ارتقاي شبكه بهداشت و درمان قم كه تا آن زمان، به عنوان يكي از مراكز تابعه دانشگاه علوم پزشكي تهران فعاليت ميكرد و متولي امور بهداشتي و درماني قم بود، به عنوان دانشكده علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني قم شكل گرفت. همزمان، موافقت اصولي وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشكي با ايجاد دانشكدههاي پرستاري و بهداشت اعلام گرديد، تا اينكه در سال 1376 با پذيرش دانشجو در رشته كارشناسي پرستاري، فعاليت آموزشي دانشكده رسماً آغاز شد. پس از آن، در سال 1377، شوراي گسترش دانشگاههاي علوم پزشكي با پذيرش دانشجو در رشته كارداني بهداشت محيط موافقت نمود و نخستين گروه از اين دانشجويان در بهمنماه 1378 مشغول به تحصيل شدند. مرحله بعد، آموزشي شدن شش بيمارستان تابعه دانشكده، شامل بيمارستانهاي حضرت زهرا (س)، كامكار عربنيا، نكويي هدايتي، كودكان فاطمي سهاميه و ايزدي، حضرت معصومه و تبديل آنها به مراكز آموزشي درماني بود كه در سال 1379به تصويب وزارت متبوع رسيد. سپس، پذيرش دانشجو در رشتههاي كارداني اتاق عمل و كارداني بهداشت حرفهاي در سال 1381 مورد موافقت شوراي گسترش دانشگاههاي علوم پزشكي قرار گرفت.
رياست دانشگاه
دفتر رياست
هيات امناء
دبيرخانه کارگروه تخصصی سلامت و امنیت غذایی استان
بازديدکنندگان اين صفحه: | 3606 |
---|---|
بازديدکنندگان امروز: | 155 |
کل بازديدکنندگان: | 7123736 |
بازديدکنندگان آنلاين: | 11 |
زمان بارگزاري صفحه: | 1.0453 ثانيه |
اعتیاد و وابستگی به مواد مخدر معنای اعتياد و وابستگی به مواد چيست؟ توجه به اين نكته ضروري است كه هيچكس بطور ناگهاني معتاد نمي شود بلكه معمولاً مصرف مواد از حالت كنجكاوي و تفريحي شروع شده و كم كم با افزايش دفعات مصرف، مقدار مصرف و مصرف مواد ديگر، فرد از مصرف كننده تفريحي به مصرف كننده دائمي و معتاد تغيير وضعيت مي دهد. حالت هاي مختلف مصرف مواد عبارتند از: مصرف آزمايشي: فرد به دليل كنجكاوي مواد مصرف مي كند و ممكن است مصرف را ادامه دهد يا قطع كند.در اين نوع مصرف، فرد اولين تجربه يا تجارب مصرف را پشت سر مي گذراند، اينگونه مصرف كنندگان عمدتاً جوان هستند، مصرف آن ها كوتاه مدت است و ممكن است در انتخاب ماده فقط به يك ماده اكتفا كنند و يا ممكن است چند ماده را تجربه كنند.مصرف مواد نامنظم است و حتي ممكن است فقط يكبار باشدمثل مصرف سيگار توسط يك نوجوان. مصرف تفنني و سوء مصرف: در مهماني يا پارتي به اصرار دوستان گهگاهي مواد مصرف مي كنند.در اين حالت مصرف مواد منظم تر است.مصرف ماده برا ي سرگرمي و تفريح است يا آنكه فرد ميخواهد از تفريخات لذت بيشتري ببرد.دربين اين نوع مصرف كنندگان مقدار ماده مورد مصرف متفاوت است اما مصرف مواد نقش محوري در زندگي فرد ندارد.مثلاً مصرف مشروبات الكلي در آخر هفته ها يا ميهماني ها يا مصرف حشيش و قرص هاي اكس در آخر هفته ها. مصرف پزشكي: با دستور پزشك مواد مصرف مي كند كه آسيب آن كم است. مصرف وابسته: فرد به لحاظ جسمي و چه از نظر رواني به ماده وابسته است و در مصرف افراط مي كند و مشكلات جدي براي او به بار مي آيد.در اين وضعيت مصرف ماده بخش اصلي زندگي فرد است و او ماده را مصرف مي كند تا احساس طبيعي بودن داشته باشد.در اين حالت عوارض مصرف پردامنه تر است(ابعاد جسمي،عاطفي،روابط اجتماعي و سبك زندگي فرد را در بر مي گيرد).نسبت به ماده وابستگي جسمي و رواني به وجود مي آيد و مصرف بيش از سه بار در هفته و به صورت منظم است.فردي كه به مصرف مواد وابسته(معتاد) است، در صورت عدم مصرف مواد دچار مجموعه اي از نشانه هاي ناخوشايند جسمي و رواني مي شود(براي مثال دل پيچه، درد استخوان، خارش بدن،احساس تشويش و دلشوره)به گونه اي كه براي كاهش اين علائم مجدداً مخدر را مصرف مي كند.از طرف ديگر اگر به تاريخچه مصرف مواد در او نگاه كنيم درمي يابيم كه هم اكنون وي ماده را در مقادير بسيار بيشتر از آنچه كه در ابتدا مصرف مي كرده، استفاده مي كندو مصرف ماده نه براي دست يافتن به نشئگي و سرخوشي كه براي دوري از علائم و نشانه هاي نامطلوب جسمي و رواني است. حالا بهتر مي توانيم درك كنيم كه معناي اعتياد يا وابستگي چيست.اعتياد يك بيماري مزمن و عود كننده مغزي است كه مشخصه آن جستجو و مصرف اجباري مواد علي رغم آثار زيانبار آن است. وابستگي به معني مصرف اجباري و مستمر يك ماده است كه به دو صورت ايجاد مي شود: وابستگي رواني: يعني اشتغال ذهني به ماده و احساس تمايل دائم برا ي مصرف مجدد آن. وابستگي جسماني:يعني وابستگي بدن و سلول هاي مغز به ماده مورد نظر. حالات فوق همان اعتياد است لذا بسادگي مي توان فهميد كسي كه مواد مصرف مي كند، معتاد است يا مصرف كننده تفريحي.البته متذكر مي شويم كه مصرف تفريحي مواد مي تواند به تدريج و بطور خزنده،به وابستگي كامل و مصرف دراز مدت منجر شود. در فرد معتاد وضعيت خاصي بوجود مي آيد كه به آن "تحمل" مي گويند.تحمل نسبت به يك ماده يعني نياز به افزايش ميزان مصرف با هربار مصرف مواد. |